هر آنچه خداوند در زمین خلق کرده تکه ای کوچک از آن را به سیستان و بلوچستان ارزانی داشته است .
وجود دشت ، کویر ، جنگل و بیابان ، بیشه های سرسبز ، دریای بیکران ، قله تفتان و کوههای مینیاتوری و مریخی ، ریگزارها و تپه‌های شن روان ، دریاچه آب شیرین ، رودخانه های متعدد ، نخلستانها و باغهای مرکبات و میوه های سردسیری و گرمسیری منحصر بفرد همچون موز ، انبه ، گواوا ، پاپایا، زیتون محلی، ماهی های سردآبی و گرمابی همه و همه گوشه ای از نعمتهای خدادادی به سیستان و بلوچستان است.
بزرگترین نعمت و مزیت این استان پهناور داشتن مردمانی مهربان و خونگرم است که با وجود سکونت در طبیعت خشن کویری، مهربانی از چهره و زبان آنان موج می زند.
هر فصل این استان دارای چهار فصل است بگونه ای که در تابستان گرم و سوزان ، قله تفتان با برف سفید و گوگردهای زرد چون عروسی زیبا طبیعت گردان را بخود جذب می کند و در زمستان سرد ، ساحل زیبای چابهار و نخلستانهای سرسبز ایرانشهر با هوای بهاری و معتدل میزبان ایرانگردان و جهانگردانی است که در فصل زمستان هوس شنا کردن در آب دریای عمان و قایق سواری و موج سواری دارند .
سیستان و بلوچستان با گستره 187 هزار و 500 کیلومتر مربع در جنوب شرق ایران اسلامی 11 درصد مساحت کل کشور را به خود اختصاص داده است.
طبیعت سیستان و بلوچستان با وجود آبهای شور دریای عمان در جنوب آن و اکوسیستم زیبای کویر لوت در غرب و دریاچه آب شیرین و تالاب بین المللی هامون در شمال موجب شده تا از تنوع اکوسیستمی و اقلیمی بالایی برخوردار شود .
