تصاویرپرندگان

ادامه نوشته

حمایت ازمحیط زیست دراسلام

اسلام نشاندهنده طریقتی برای زندگی است که دیدگاه جامعی نسبت به هستی ، حیات انسان و روابط بین آنها دارد و تلفیقی بین ایمان ، عقیده قانونگذاری و اجرای قوانین ایجاد می کند . انسان به منزله جزئی از هستی است که هر یک از عناصرش مکمل سایر اجزاء مجموعه هستی است . اما انسان ارتباط ویژه ای با سایر عناصر طبیعت دارد.ارتباطی از نظر بهره برداری و توسعه .

ادامه نوشته

جنگل ها ، پوشش گیاهی و دشت ها

پوشش گیاهی استان سیستان و بلوچستان به دلیل شرایط متغیر آب و هوایی متنوع است . جنگل های این ناحیه مانند ناحیه شمال یا باختر ایران به صورت انبوه و متراكم نیست و اغلب به طور پراكنده و به اصطلاح لكه ای است . در ناحیه معروف سرحد كه سلسله كوه های تفتان و پنج انگشت  كشیده شده ، شرایط طبیعی برای رشد و نمو درختان جنگلی بسیار مساعد است و درختانی به وجود آمده كه اگر چه به انبوهی و شكوه جنگل مازندران نیستند ولی در عوض دارای گونه های بسیار نادر و كم یاب است . حدود 2/3 جنگل های این ناحیه را پوشش های جنگلی بیابانی با گونه های تاغ و گز تشكیل می دهند و بخشی از آن را پوشش های جنگلی گرمسیری با گونه های كهور ، كنار ، چش ، توج ، چگرد ، كلیر و حرا (در منطقه گواتر) و جنگل های خشک با گونه های بادام- بنه تشكیل می دهند . این پوشش های جنگلی بسیار پراكنده بوده و اغلب به صورت لكه های کم و بیش بزرگ در ناحیه ی بلوچستان جنوبی ، ارتفاعات تفتان و  كوههای بزمان و مناطق ارتفاعی سراوان، استقرار یافته اند و در قطعات بسیار كوچک ، تیپ جنگلی به خود می گیرند . در استان سیستان و بلوچستان زندگی جانوری در مناطق حفاظت شده ، تالاب ها و دریاچه ها جریان دارد . حیات وحش منطقه ی حفاظت شده باهو كلات (گاندو) از ارزش های زیست محیطی برخوردار است . این منطقه مأمن تمساح تالابی و منحصر به فرد ایرانی است كه در آبگیر های كم عمق مسیر رودخانه زندگی می كند . این حیوان در مواقع خشكی تا چند متر در زیر آبگیرها نقب زده و در داخل آن ها زندگی می كند . هم چنین شرایط خاص اكوسیستم رودخانه ای این منطقه امكان زندگی نوعی ماهی عجیب به نام گل خور با نام علمی PerioPhthalinuse فراهم آورده است كه قادر به زیست در آب های كم عمق و بستر گلی رودخانه هاست .

دشت سیستان : این سرزمین یکی از دشت های داخلی ایران است که به طور متوسط 475 تا 500 متر از سطح دریا ارتفاع دارد و آبرفت های رودخانه هیرمند و سیلاب های اطراف آن پوشیده شده است .

دشت لوت : بزرگترین چاله فلات داخلی ایران دشت لوت است و بخشی از آن بین سیستان و بلوچستان قرار دارد . این دشت یکی از خشک ترین و گرم ترین دشت های جهان است و کمتر اثری از آب در آن دیده می شود . در قسمت غرب دشت لوت بیابان دیگری به نام نمکزار که در فصل بارندگی بسیار صعب العبور می شود وجود دارد . نیمه شرقی دشت لوت را ریگ روان پوشانیده است . قسمتی از لوت جنوبی سرزمینی هموار و قابل عبور است .

رودخانه های استان سیستان وبلوچستان

رودخانه هیرمند و چاه نیمه :این رودخانه ، تنها شریان حیاتی سیستان است که از طرف کوه های بابا در افغانستان سرچشمه می گیرد و پس از طی مسافتی در حدود 1050 کیلومتر وارد دریاچه هامون می شود . تمام آب مصرفی دشت سیستان از طریق این رود تأمین می شود . هیرمند (جریکه یا جاریکه) در مرز ایران و افغانستان ، به دو شعبه تقسیم می شود . شعبه اصلی به نام رود مشترک یاپریان (پریان مشترک هم نامیده می شوند) قسمتی از مرز مشترک دو کشور را تشکیل می دهند ، سپس وارد افغانستان می شوند . شعبه دیگر، در خاک ایران است که خود به دو شاخه تقسیم می شود . یکی به طرف چاه نیمه و دیگری به طرف مناطق کوهک و زهک می رود .

رودخانه باهوکلات : رودخانه باهو کلات یکی از پرآب ترین رودخانه های استان سیستان و بلوچستان و عامل اصلی حیات و زندگی در جنوب بلوچستان به حساب می آید . این رودخانه ها آب های مناطق وسیعی از قسمتهای جنوبی شهرستان ایرانشهر (بخش های سرباز ، بمپور و راسک) و شهرستان چابهار (بخش های دشتیاری و قصر قند) را جمع آوری کرده و به دریای عمان سرازیر می کند . رودخانه باهوکلات از کوه پیرآباد در 47 کیلومتری جنوب شرقی ایرانشهر و 38 کیلومتری شمال غربی سرباز سرچشمه می گیرد . این رودخانه به ویژه به دلیل زیستگاه تمساح ایرانی اهمیت توریستی فراوانی دارد .

رود بمپور : بمپور از ارتفاعات شرقی ایرانشهر سرچشمه می گیرد و عامل اصلی فعالیت های کشاورزی در ناحیه ایرانشهر و بمپور است .

رود کاجو : این رودخانه دائمی است و در شمال قصر قند جریان دارد . سیلاب های این رودخانه در ناحیه دشتیاری پخش می شود و در انتها به رودخانه باهوکلات می پیوندد .

رودخانه کهیر : رودخانه کهیر از کوه بن تاق سیاه کوه در 38 کیلومتری شمال غرب نیک شهر سرچشمه می گیرد و به نام رودخانه دارخان به سوی جنوب سرازیر می شود . این رودخانه در طول مسیر با رودخانه های کوچک متعدد مخلوط شده و در نهایت در ناحیه کنارک رودخانه کهیر نامیده می شود .

رودخانه کارواندر : این رودخانه از شعبات اصلی رودخانه بمپور است که تا روستای کارو اندر ، دارای آب جاری دائم است .

رودخانه ماشکل (ماکشید) : این رودخانه از کوه های بیرگ در 98 کیلومتری غرب سراوان سرچشمه می گیرد و از طریق دهستان زابلی به سوی جنوب شرق روان می شود .